„Profit Trigger” to nie zawsze nieodpłatne świadczenie

Wahania wysokości opłat licencyjnych to nie argument, że powstanie nieodpłatne świadczenie.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodami (...) są w szczególności: (...) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Otrzymane świadczenie może mieć charakter nieodpłatny w sytuacji gdy strony umowy nie określiły wynagrodzenia dla jednej z nich w związku z realizacją transakcji wynikającej z tej umowy. W obrocie prawnym między podmiotami powiązanymi występują świadczenia rozliczane w tzw. mechanizmie „Profit Trigger”, są to m.in. opłaty ustalane w oparciu o marżę operacyjną. Tak się dzieje w przypadku umów licencyjnych, gdzie podstawą określenia wysokości opłat licencyjnych jest wartość zrealizowanej przez licencjonobiorcę sprzedaży. Wysokość tych opłat ustalana jest procentowo w drodze przemnożenia stawki opłaty licencyjnej na znak towarowy przez łączną wartość przychodów osiąganych przez licencjonobiorcę z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych i towarów na rzecz podmiotów niepowiązanych.
Organ podatkowy w interpretacji z dnia 16 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.237.2023.1.MBD uznał, że transakcje dokonywane w mechanizmie „Profit Trigger” mogą generować przychody z nieodpłatnych świadczeń. Zdaniem organu podatkowego nieodpłatnym świadczeniem są świadczenia otrzymane przez licencjonobiorcę w przypadku gdy nie są naliczane opłaty licencyjne za używanie znaku towarowego.

Omawiana interpretacja została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu i stwierdził, że opłata licencyjna w jednym okresie może być faktycznie zerowa a w innym okresie może przewyższać wartość przedmiotu licencji ale nie oznacza to, że jest to nieodpłatne świadczenie.

Sąd w wyroku z 15 lutego 2024 r., sygn. I SA/Wr636/23 wskazał, że „(…)nieodpłatne świadczenie musi mieć zawsze charakter jednostronny, rozumiany jako brak ekwiwalentności między stronami. Same wahania wysokości opłat licencyjnych nie przemawiają za ich nieekwiwalentnością i nie przemawiają za tym, że mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem”.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO