Nowa sankcja finansowa za unikanie płacenia podatków

Od stycznia 2019 roku organy podatkowe wydając decyzje w sprawie unikania opodatkowania, decyzje dotyczące środków ograniczających umowne korzyści oraz decyzje dotyczące stosowania cen transferowych nakładają na podatnika lub płatnika dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Gdy wydana decyzja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych, z wyjątkiem zryczałtowanych form opodatkowania wysokość dodatkowego zobowiązania wynosi 10 proc. sumy nienależnie wykazanej lub zawyżonej straty podatkowej i niewykazanego w całości lub części dochodu do opodatkowania. W przypadku wydania decyzji w zakresie podatków innych niż podatek dochodowy, dodatkowe zobowiązanie wynosi 40 proc. kwoty korzyści podatkowej. Wysokość dodatkowego zobowiązania ulega podwojeniu lub potrojeniu w przypadkach określonych w art.58c Ordynacji podatkowej. Zatem podatnik, który unika płacenia podatków uzyskując w ten sposób korzyść musi zapłacić zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę oraz dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Ustawodawca przewidział obniżenie dodatkowego zobowiązania o połowę w przypadku wydania decyzji dotyczącej cofnięcia skutków unikania opodatkowania. Przed wydaniem takiej decyzji organ podatkowy na podstawie art.200 § 3 Ordynacji wyznacza stronie czternastodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie  zebranego materiału dowodowego przedstawiając ocenę prawną sprawy, w tym kwotę korzyści majątkowej, pouczając stronę o prawie skorygowania deklaracji. Skorygowanie deklaracji przysługuje podatnikowi lub płatnikowi jednokrotnie przed wydaniem decyzji w pierwszej instancji w terminie czternastu dni od dnia doręczenia zawiadomienia o wyznaczeniu terminu do zapoznania się z materiałem dowodowym w sprawie i pod warunkiem, że w ciągu dziesięciu lat nie wydano wobec niego decyzji o unikaniu opodatkowania.

Podstawa prawna art.58a-58d ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U.z 2018r., poz.800 ze zm.)