Środek trwały czy zwykły wydatek

Składnik majątku o wartości nieprzekraczającej 10 000 PLN nie musi być środkiem trwałym w firmie.

Na podstawie art.16 a ustawy o CIT amortyzacji podlegają  z zastrzeżeniem art.16c stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością
• maszyny urządzenia oraz środki transportu
• inne przedmioty o przewidywanym okresie dłuższym niż rok

wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art.17a pkt 1 zwane środkami trwałymi

Są jednak pewne wyjątki. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje jakie składniki majątku nie podlegają amortyzacji oraz wskazuje wartość od jakiej nie trzeba dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z powołaną ustawą odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, jeżeli wartość początkowa środka trwałego przekracza 10 000 PLN.

Wobec tego przy zakupie składnika majątku o wartości nieprzekraczającej 10 000 PLN przedsiębiorca ma do wyboru trzy możliwości:

• ma prawo nie wprowadzać składnika majątku do ewidencji środków trwałych i wydatek na jego nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów
• ma prawo wprowadzić składnik majątku do środków trwałych i dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania go do używania lub w miesiącu następnym
• ma prawo amortyzować zakupiony składnik majątku na zasadach jak wszystkie środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne

Należy podkreślić, że celem amortyzacji majątku wprowadzonego do ewidencji środków trwałych stanowi zrekompensowanie podatnikowi utraty wartości tych środków w wyniku zużycia, związanego z bieżącym użytkowaniem. Wobec tego w przypadku środków trwałych kosztem uzyskania przychodu mogą być odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tego środka a nie jego wartość rynkowa.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2017 r., sygn. II FSK 3226/15 „. (…) jednym z tych elementów jest wartość początkowa środka trwałego, a zatem ustalona w sposób wskazany w przepisach i przyjęta a priori kwota, stanowiąca stały punkt odniesienia dla dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, w tym m.in. dla ich wysokości, która nie może być w sposób dowolny modyfikowana przez podatnika.”

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Polecamy szkolenia i kursy dotyczące środków trwałych